Czekolada dobra na serce

Czekolada (z nahuatl xocolatl – gorzka woda) – wyrób cukierniczy sporządzany z miazgi kakaowej, tłuszczu kakaowego (masło kakaowe) lub tłuszczu cukierniczego, środka słodzącego i innych dodatków. Wytwarzana najczęściej w postaci tabliczek czekolady. W niektórych krajach, głównie w Meksyku, powszechniejsza jest czekolada w postaci napoju na wodzie, mleku lub innym płynie. Rzadziej spotyka się czekoladę sproszkowaną lub w granulkach.

Czekolada ma wysoką wartość energetyczną – 100 gramów tego wyrobu to 2100–2500 kJ (500–700 kcal). Pierwszą gorącą czekoladę stworzyli Majowie.

Zgodnie z doniesieniami zamieszonymi w British Medical Journal , spożywanie czekolady w dużych ilościach wpływa na zmniejszenie o 33% ryzyka rozwoju choroby serca. Choroba niedokrwienna serca jest najczęstszą przyczyną śmierci w USA – czytamy na stronach BBC.

Jak wynika ze statystyk Centrum Kontroli i Prewencji Chorób w Atlancie (CDC) choroba odpowiedzialna jest za ponad 25% zgonów osób dorosłych w Stanach Zjednoczonych.

Lekarze stale przypominają o profilaktyce, która w dużym stopniu może zapobiec wystąpieniu choroby. Można tego dokonać poprzez stosowanie nisko-tłuszczowej, bogatej w błonnik i bezpiecznej dla serca diety, rzucenie papierosów i praktykę ćwiczeń sportowych. Jest więc dobrą wiadomością, że pośród tych wszystkich zaleceń czekolada, jako produkt bogaty w tłuszcze, może wpłynąć pozytywnie na stan serca.

Skąd się wzięło życie na Ziemi? Sukces Hayabusa

Hayabusa- Sokół japoński

Japońscy naukowcy opublikowali w czasopiśmie "Science" wyniki badań drobin pochodzących z asteroidy Itokawa. Planetoidę w 2005 roku odwiedziła sonda Hayabusa.

Japońskiemu próbnikowi udało się nie tylko wejść na orbitę asteroidy, ale także dwa razy wylądować na jej powierzchni i zebrać próbki gruntu. Materiał został później odesłany na Ziemię w specjalnej kapsule, która w czerwcu 2010 roku wylądowała w Australii.

Niedługo potem specjaliści z JAXA (ang. Japan Aerospace Exploration Agency) potwierdzili, że drobiny zgromadzone w pojemniku faktycznie pochodzą z planetoidy.

- To wielkie osiągnięcie JAXA - powiedział prof. Humberto Campins z University of Central Florida, światowej sławy ekspert w dziedzinie badania asteroid i komet. - Analiza materiałów z asteroidy Itokawa potwierdza, jak wiele możemy się dowiedzieć o pochodzeniu życia na Ziemi badając nawet tak niewielkie obiekty Układu Słonecznego - dodał astronom.

Według Campinsa, to co udało się osiągnąć podczas misji Hayabusa stwarza świetne perspektywy dla misji przygotowywanej przez NASA - OSIRIS-REx (ang. Origins Spectral Interpretation Resource Identification Security Regolith Explorer). Ma ona wystartować w 2016 roku i zbadać należąca do grupy Apolla planetoidę 1999 RQ36. OSIRIS-REx, podobnie jak Hayabusa, ma dostarczyć na Ziemię materiał z asteroidy.

- To, co astronomowie znaleźli na Itokawa, stanowi bezsprzeczny dowód na to, że asteroidy z tej grupy dostarczają meteorytów w typie, który jest jednym z najczęstszych na Ziemi - wyjaśnia Campins.

- Porównanie ciał znajdowanych na Ziemi z materiałem pochodzącym z asteroid pozwala określić, jakie procesy zachodzą podczas wchodzenia takich obiektów w atmosferę, a to z kolei jest podstawą do rozważań na temat pochodzenia i ewolucji ciał w całym Układzie Słonecznym - dodaje.

Campins jest członkiem zespołu naukowego misji OSIRIS-REx. Jego zdaniem, próbki dostarczonego przez próbnik na Ziemię mogą potwierdzić, że woda na Ziemię została dostarczona właśnie z asteroid.
Źródło: Onet.pl

IBM pracuje nad pierwszymi chipami mózgu

IBM pracuje nad opracowaniem mikroprocesora, który jak twierdzą, jest bardziej niż kiedykolwiek zbliżony do mózgu ludzkiego. System jest zdolny do przebudowywania połączeń neuronowych w momencie otrzymania nowych informacji, naśladując działanie naturalnych synaps – donosi BBC.

Rezonans magnetyczny mózgu może wskazać osoby zagrożone chorobą Alzheimera

Badanie rezonansem magnetycznym pokazuje zmiany strukturalne w mózgach pacjentów zagrożonych zachorowaniem na chorobę Alzheimera – donoszą badacze z Centrum Medycznego przy Uniwersytecie Rush w Stanach Zjednoczonych. Dzięki temu odkryciu możliwe będzie zidentyfikowanie takich osób i wczesne podjęcie leczenia, co przynosi najlepsze korzyści terapeutyczne.„Jednym z głównych wyzwań w dziedzinie; Alzheimera jest rozpoznawanie jednostek zagrożonych rozwojem choroby, dzięki czemu w przyszłości leczenie będzie mogło zostać zastosowane w jak najwcześniejszym stadium, jeszcze przed wystąpieniem objawów” – komentuje Sarah George, jedna z autorek pracy.
W trakcie badania naukowcy zainteresowali się szczególnie grupą pacjentów z tzw. łagodnymi zaburzeniami poznawczymi. Jest to zespół objawów, na który składają się m.in. zaburzenia pamięci, a który jest uważany za omen choroby Alzheimera lub innej formy demencji. 52 pacjentów z takim rozpoznaniem było obserwowanych przez naukowców przez okres 6 lat. W ramach obserwacji uczestnicy przechodzili regularne badania obrazowe z użyciem rezonansu magnetycznego. W tym czasie 32 osoby z łagodnymi zaburzeniami poznawczymi rozwinęły chorobę Alzheimera.
W obrazach z rezonansu zwrócono szczególną uwagę na tzw. substancję bezimienną (substantia innominata). Jest to struktura znajdująca się w podstawnej części mózgowia, z którą wieloma połączeniami związana jest kora mózgu, czyli zewnętrzna powierzchnia mózgu odpowiadająca praktycznie za wszystkie wyższe czynności umysłowe, takie jak myślenie, mówienie, pamięć itp. Nie znaleziono co prawda żadnych zmian w obrazie samej substancji bezimiennej u osób, które zachorowały na Alzheimera, jednak zauważono istotne ścieczenie obszarów kory mózgowej związanych z tą strukturą. Według naukowców była to na tyle istotna różnica, że może ona posłużyć jako czuły marker w rozpoznawaniu osób z ryzykiem zachorowania na Alzheimera.
Wyniki tego badania zostaną zaprezentowane na corocznym spotkaniu Stowarzyszenia Neurologicznego w San Diego.

Znamy obronę przed bakterią wywołującą zakażenia szpitalne

Amerykańscy naukowcy odkryli sposób, w jaki komórki jelit zwalczają toksynę produkowaną przez zarazek bytujący w szpitalach. W badaniu opublikowanym w Nature Medicine pokazali oni, w jaki sposób związek chemiczny GSNO zdezaktywował toksynę Clostridium difficile odpowiedzialną za zapalenie i biegunkę – czytamy w BBC.

Badacze mają nadzieję, że ich odkrycie przyczyni się do opracowania leczenia skutków zakażenia. C. difficile. Z kolei specjaliści podkreślają, że ta perspektywa jest wciąż zbyt nierealna. C. difficile jest jedną z bakterii, które mogą żyć w organizmie człowieka bez wywoływania procesów chorobowych.
Zestaw antybiotyków, które usuwają bakterie z jelit, może doprowadzić do rozmnożenia się bakterii w organizmie.
Bakteria produkuje szereg toksyn, które atakują komórki jelit, co często kończy się zapaleniem, skurczami, gorączką, biegunką i krwawymi stolcami.

Jałowiec skuteczny w walce z gronkowcem złocistym

Substancja chemiczna otrzymana z jednej z odmian jałowca jest skuteczna w leczeniu infekcji wywoływanych lekooporną odmiana gronkowca złocistego (MRSA) – donoszą badacze z Uniwersytetu Stanu Missouri.

MRSA jest bardzo groźną bakterią odporną na działanie prawie wszystkich znanych nam antybiotyków. W większości przypadków infekcja ograniczona jest do skóry, jednak niekiedy, zwłaszcza w przypadku osób z osłabionym układem immunologicznym, może się ona rozprzestrzeniać do wnętrza organizmu i wywołać zespół wstrząsu toksycznego lub zapalenie płuc. Częstość zakażeń wywołanych MRSA ciągle rośnie. Dane amerykańskie podają, że jeszcze 30 lat temu MRSA był odpowiedzialny za 2% infekcji gronkowcowych. W 2003 roku było to już 64%. Co więcej z 54000 osób, u których w 2005 rozpoznano zakażenie MRSA, 19000 zmarło w czasie pobytu w szpitalu związanym z tą infekcją
Naukowcy na drodze do odkrycia substancji skutecznej przeciwko tej niebezpiecznej bakterii wyizolowali z igieł jałowca 17 czynnych biologicznie związków. Odkryto, że już niewielkie stężenia naturalnie występujące w igłach jałowca hamowały wzrost „superbakterii” w warunkach laboratoryjnych.
„Znalezienie tych substancji w igłach jałowca zapewnia obfite oraz odnawialne ich źródło, które może być wykorzystywane co roku.” - tłumaczy dr Brian Thompson zaangażowany w te badania – „Ponieważ składniki znajdują się w igłach, nie musimy ścinać drzew.”
To jednak nie wszystko. Poza właściwościami przeciwbakteryjnymi substancje zawarte w igłach jałowca mają także działanie przeciwnowotworowe oraz mogą okazać się skuteczne w miejscowym leczeniu trądziku. Oczywiście upłynie trochę czasu zanim będzie można znaleźć leki z jałowca na półkach w aptece, ponieważ muszą one przejść całą serię badań klinicznych. Badanie to dostarcza jednak dowodów na to jak wiele tajemnic skrywa przed nami jeszcze Matka Natura.

Osobliwości natury: gwiazdonos

Gwiazdonos występuje w Ameryce Północnej (Kanada i północno-wschodnie Stany Zjednoczone).


Jego ryjek składa się z dwóch mięsistych, czerwonych, ruchliwych wyrostków, które świetnie sprawdzają się podczas szukania żywności. Gwieździsty twór, przypominający otwartą dłoń składa się z 22 wypustek służących mu jako narząd dotyku. Podczas wyszukiwania żywności gwiazdonos porusza wszystkimi wypustkami oprócz dwóch znajdujących się na samej górze. Prawdopodobnie dwie wypustki wykorzystywane są jako narząd dotyku, a pozostałe 20 służy zwierzęciu do chwytania ofiary. Gwiazdonos przypomina kreta, ma również ciemnobrunatną sierść i podobną budowę jest jednak jedynym przedstawicielem podrodziny gwiazdonosów (Condylurinae). Dorosłe osobniki mają 12-13 centymetrów długości, ogon (5 cm – 8,5 cm) i ważą 35-80 gramów. Gwiazdonos jest światowym rekordzistą, najszybszym łowcą na naszym globie. Znalezienie larwy owada lub nicienia, stwierdzenie czy nadaje się on do spożycia i połknięcie swojej ofiary zajmuje mu 1/5 sekundy. Wzór zębowy: I 3/3, C 1/1, P 4/4, M 3/3 = 44.

Obszar występowania gwiazdonosa

Prowadzi podziemny tryb życia, ale do tego stylu życia przywiązny jest mniej niż inne krety. Podobnie jak swoi "kuzyni" (krety) kopie nory, jednak większość pożywienia zdobywa na powierzchni oraz w wodzie. Jest świetnym pływakiem. Żywi się larwami owadów wodnych, dżdżownicami, skorupiakami i mięczakami. W wodzie poluje na bezkręgowce, a nawet drobne ryby. W zimie potrafi znaleźć pożywienie pod lodem. Gwiazdonosy budują system podziemnych korytarzy, z czego część posiada nawet ujście do wody. Od końca maja do czerwca gwiazdonos powiększa swoją rodzinę. W jednym miocie może być od dwóch do siedmiu młodych osobników.

Wyróżniono dwa podgatunki gwiazdonosa:

• C. cristata cristata

• C. cristata nigra

Ciekawostka: Gwiazdonos jest najszybszym łowcą świecie, połknięcie ofiary zajmuje mu 1/5 sekundy !
Należy do rodziny kretowatych, a więc jest dalekim krewnym naszego "polskiego" kreta europejskiego.

Źródło: wikipedia.com, portalwiedzy.onet.pl